Venres embarazoso (5 de xuño)

O Venres, durante o traballo, comentábase que un tolo andaba polo preguntoiro en Santiago berrando “CANO PAAAAAAN!”. A saber.

No descanso, Jose, púxose trascendental. Falaba da vida e da morte: “cuando morimos nos convertimos en entes eléctricos”. Jose, es como un electrón, andas de aquí para alá, de Redondela para Silleda, por aquilo da indeterminación. Logo houbo naves que se moven así - e por así quero dicir xirando a man de esquerda a dereita – e fotografías de Elvis con 70 anos. Está claro que o paranormal, de aquí en diante, vai ser un filón para este bló.

Acabouse a semana, pero tranquilos, aínda hai máis. A comida e a viaxe a Santiago deron para moito.

Agardando nas casetas a que nos viñesen buscar para ir ó restaurante ameazou Tula dicindo que “los que vamos para Santiago montamos todos en el mismo coche!”.Martín díxolle “pero si vamos a comer”. Tula non claudicou e insistiu con actitude marcial “los que vamos a Santiago en el mismo coche!” Ás súas ordes, Tula!

Os Venres, non sei si é cousa miña, pero Tula sempre ven á excavación feito un pincel. Esta vez, agasallou ós seus fans con un conxunto branco. Preguntóuselle se esa era a última moda para comunións, bodas ou xeladerías ao que respondeu “si hace calor vengo de blanco! El negro es para el frío y para los gordos!” Non sei onde se venden os traxes de ninja, pero eso lugar debe ser o inditex dos gordos.

Xa de camiño para Santiago, Comba contou que logo de que lle dixeran que ia ter mellizos, co nerviosismo, saltouse a estación na que tiña que parar en tres ocasións. E agora, atención ao diálogo no que desembocou esa anécdota:

Tula: Bah! Pero ya lo sabes antes!

Comba: Antes de que nazca, pero me refiero al día en el que te lo dicen en el hospital.

Tula: Pero antes!

Igual que México’86 foi o mundial de Maradona. Esta foi, indiscutiblemente, a semana de Tula.